Elzbieta & Emile Cieslar
A może stać się drzewem 1995 Pień buku przecięty na trzy części. Dwie z nich obracają się na pionowych osiach pozwalając tym samym «wejść» w pień. Z bosymi stopami wejść do wnętrza rzeźby dopasowując swe stopy do śladów moich stóp wyrzeźbioych w pniu, po czym zamknąć „dyby”. Pozostać w bezruchu podobnie jak drzewo poddane... Lire la Suite →
SKÓRA – 1997 Ten odcisk ciała w konarach drzewa zmusza do bezruchu w relacjach z górami, ale pozwala w pełni z nimi się złączyć. Rozkosz trwania .
Człowiek / zwierzę 2001 Należy włożyć na siebie skórę kozicy, wejść po schodach rzeźby i wsunąć głowę w niszę maski tak, by móc spojrzeć przez jej otwory. Rzeźba ta jest tylko instrumentem Działanie tej instalacji zależy wyłącznie od wyobraźni i woli obserwatora Tylko on może jej nadać sens zawarty w tytule. Niezbywalnym jednak warunkiem jest by... Lire la Suite →
Kamienna dróżka – Vallorcine, Chamonix 1994, Warszawa - Centrum Sztuki Współczesnej – Zamek Ujazdowski 2003 Z czarną opaską na oczach, z gołymi stopami, z przywiązanym z tyłu ogonem – przejść kamienną dróżką aż do pochylni, wspiąć się po niej do jej końca, sięgnąć po drewnianą maskę i skrzydło, dopasować je do swego ciała, pozostać w... Lire la Suite →
Przebywać samemu z sobą – 1988 Wydrążony pień lipy i zawieszone przed nim jarzębinowe „wietrzne dzwonki”. Instalacja zrobiona w Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku. © Elżbieta Dembińska-Cieślar
Art et Montagne 